Benin: Voodoo, slaven, luxepoppetjes en paalhuizen

Daar ben ik eindelijk weer! Na weken door half onbewoonde landen geploeterd te hebben (Gabon, Congo, Democratische Republiek Congo en Angola) ben ik nu eindelijk weerin een land waar internet is of waar het het gewoon doet. Aangekomen in zuidelijk Afrika, Namibie, lijkt alof we een meer westers land weer zijn binnen gereden. Zoals te verwachten in Afrika is er niet altijd internet. Vandaar dat ik sporadisch op internet kon en m'n blog niet vaak genoeg kon uploaden of het werkte niet goed... Ik kan mijn blogs wel vast schrijven op m'n I-pad, dus zodra ik wifi heb kan ik uploaden wat ik heb geschreven. Mijn laatste blog was over Togo, 8 landen en weeeeken geleden. Ik zal nu dus voortaan in m'n blogs vermelden wanneer ik in het betreffende land was zodat jullie het nog een beetje kunnen volgen :)

Liefs x


Benin
20 t/m 27 januari 2013

Dit is nog eens een land binnen komen rijden! Grens over, stempeltjes gehaald, bochtje om en een prachtige lange boulevard met een lang zandstrand, mooie palmboompjes en een super blauwe zee lag voor ons! De locals parkeren hun brommer, motor of paard gewoon onder een palmboompjes en liggen er heerlijk relaxt naast te relaxen.

Onze eerste nacht was in Grand Popo. Grand Popo lag tussen een mooi strand een een rivier in. Niet veel te zien en te doen, dus dan maar relaxt over het strand lopen en kijken hoe jongens in kleine bootjes mensen over de rivier heen peddelden. We verbleven op een groot grasveld naast een vrij luxe uitziend hotel, maar wij kampeerden er natuurlijk gewoon naast. Behalve onze luxepoppetjes, want die wilden natuurlijk upgraden naar een hotelkamer waar je een paar tientjes voor moet neerleggen. Dat is iets aan deze reis wat ik niet helemaal begrijp, maar misschien komt dat omdat ik een echte knieperige Hollander ben en geen cent te veel uit wil geven wanneer dat niet nodig is...

African Trails, de organisatie waarmee we reizen, organiseert budget overland reizen. Dat betekent kamperen, voor ongeveer 15 dollar per dag budget voor de kookgroep voor ontbijt en avondeten, een niet spik en spam uitziende truck en 1 chauffeur. Veel andere overlandorganisaties hebben trucks die er op en top nieuw uitzien, luxer uitgerust, 2 chauffeurs en vaak ook nog een kok en een groter dagbudget voor eten. Het lijkt wel of Reece en ik de enige echte budgetreizigers zijn. De rest upgrade super vaak wanneer het mogelijk is en hiervoor moet je uiteraard meer betalen, terwijl je al voor al je overnachtingen betaald hebt in de local payment aan het begin van de trip. En smmige van hen mopperen wanneer er geen upgrades beschikbaar zijn en ze dus wel moeten kamperen. Sommige mannen kunnen erg mopperen wanneer er geen vlees op het menu staat met het avondeten, omdat dit te duur was voor het budget... Dan vragen wij ons af, wat doen deze mensen op deze reis?!? Ze pochen bijna allemaal over hoeveel geld ze wel niet hebben, wie het jongste met pensioen is gegaan omdat er genoeg geld verdiend was, hoeveel miljoen of tonnen ze hun kinderen wel niet nalaten straks en dat ze de rest van hun leven niets meer hoeven te doen en kunnen reizen van de rente en verhuur van huizen en appartementen... Als je zoveel geld heb, ga dan lekker met een luxere reis mee, dan hoef je ook niet telkens te zeuren ;)

Na Grand Popo reden we richting Cotanou en Ouidah. In Cotanou moesten we onze Nigeriaanse visa regelen en ik moest mijn visum proberen te verlengen, omdat het verliep. Cotanou is een grote plaats en Ouidah een kleiner aan de kust gelegen plaatsje waar we de rest van de week verbleven. In Ouidah verbleven we op een camping aan het strand met een groot zwembad met duiktoren! Dat was nog eens een goede plons nemen als het een beetje warm was! Het zwembad werd echter niet alleen door ons en andere gasten gebruikt... Op een ochtend lag ik lekker aan het zwembad een boekje te lezen op m'n I-pad, stroomt ineens het hele zwembad vol met een grote klas van zo'n 50 jonge zwaarafgetrainde en gespierde politieschool mannetjes... Dat is nog eens een vervelend uitzicht ;) Het grappige was alleen dat ze niet kunnen zwemmen, of bijna geen een. Zelfs ik met m'n slechte zwemkwaliteiten zwem ze er allemaal uit. Het was dan ook meer een soort apenkooien wat ze deden in het ondiepe gedeelte van het zwembad. Een paar stoere mannetjes durfden het aan om in een soort borstkrol, waarbij ze niet plat in het water zwommen maar bijna rechtop en keihard spetterend, wedstrijdjes met elkaar te doen in het diepe gedeelte. Alhoewel politieagenten het niet goed vinden hier in Afrika als er een foto van ze wordt genomen, kon ik het niet laten om stiekem m'n camera op m'n I-pad te gebruiken. Hebbes! Leve de nieuwe technologieën ;)

Het dorpje Ouidah heeft zoals veel plaatsen in Arika een slaven geschiedenis. Helaas werden ook hier in het slavenfort slaven gehouden totdat de Europeanen, Amerikanen of Brazilianen ze kwamen kopen en naar hun landen verscheepten. In Ghana hadden we al een paar slavenforts bezocht, afschuwelijk om te zien hoe de slaven in kelders onderin het fort verbleven. En wist je dat de eigen bevolking gewoon meehielp hierin?! De slavenhandelaren waren stoer genoeg om mensen van hun vrijheid te beroven en ze in embarmelijke omstandigheden te verschepen, maar durfden niet zelf de bush bush in te gaan om de slaven zelf te 'vangen'. Dit deden wat omgekochte locale mannen.

Ook in Ouidah hebben we het slavenfort bezocht, dit was echter niet zo groot en goed bewaard als in Ghana. Echter heeft Ouidah wel veel gedaan aan de herdenking van deze vreselijke periode. Zo is er op het centrale plein in het dorp een mega grote boom omgedoopt tot 'the tree of forgetfulness' en zijn er op de muur achter de boom prachtige schilderingen van bekende Afrikaanse mensen of mensen met een Afrikaanse achtergrond. Ook een Serina Williams look a like was er geschilderd, dus die moest even op de foto. De route die de slaven moesten afleggen van het fort naar de kust is de 'route des esclaces'. Deze route is nu een soort kunstroute en eindigt bij de 'Point of no return', een soort grote arc de triomphe op het strand als herdenking dat de slaven hier verscheept werden. Indrukwekkend om te bedenken wat hier allemaal voor vreselijke dingen op dit prachtige strand hebben plaatsgevonden.

Gelukkig is het nu heel anders. De bevolking woont aan het strand allemaal in super schattige huisjes, gemaakt van hout en palmboombladeren. Want die palmbomen staan werkelijk overal. Na een wandelingetje over het strand kwamen we langs een dorpje dat net de vis aan het binnen halen was. En dat doen ze met het hele dorp! Een mega groot vangnet is eerder die dag de zee in gebracht en moet nu binnengehaald worden. Dus aan beide uiteinden van het net staan rijen mannen en wat vrouwen ritmisch aan het net te trekken onder aanmoediging van een ritmisch zingende en muziekmakende man. Wij waren er maar bij gaan zitten, want het duurde even. Beetje bij beetje kwamen de twee rijen mannen met het net dichter bij elkaar en uiteindelijk was daar het grote vangnet vol met vis. Vooral veel kleine visjes die ze drogen, niet lekker, maar er zwemt nou eenmaal niet veel grote vis het net in schijnbaar. Het was erg leuk om te zien!

Nadat we onze paspoorten op de ambassade van Nigeria achtergelaten hadden, bleek dat ik helaas geen verlenging voor mijn Ngeriaanse visum dat ik al in Nederland had gehaald kon krijgen. African Trails had iedereen geadviseerd het Nigeriaanse visum voor vertrek te regelen. Dus zo gezegd had ik dat gedaan. Ik was echter samen met Tammy de enige bij wie het gelukt was. Bij de rest was er wel geld geint, maar werd het visum geweigerd. Ik baalde dat ik geen verlenging kon krijgen, want dacht dat dit veel goedkoper zou zijn dan een nieuw visum. Ik had namelijk al zo'n € 100,- voor mijn visum betaald, exclusief 2 treinretourtjes Amersfoort - Den-Haag, genoeg kosten dus. Gelukkig vielen de kosten uiteindelijk mee en was het veel goedkoper om het visum hier te halen.

Na het ophalen van onze visa zijn Reece en ik Cotanou in gegaan. In Cotonou zijn we dan eindelijk naar een fetisj market geweest, waar ze allerlei voodoo spulletjes verkopen. De fetisj markt was helemaal achteraan een hele grote markt. Na kris kros over de markt gelopen te hebben stonden we dan oog in oog met allerlei opgezette beesten, stukken van beesten etc. Allerlei reptielen, apen, wilde beesten... Ongeveer alles wat je hier levent in Afrika kan vinden, kon je op deze markt dood vinden. Ook al was het geen echte toeristisch markt zoals in Togo waar je entree moest betalen, een paar foto's laten ze je echt niet gratis nemen. Dus op zoek naar het beste kraampje en voor een paar euries konden we foto's nemen. We kozen voor het kraampje met een ontzettend grote nijlpaard kop! De enige te vinden op de markt. Verder had het van alles en nogwat waarvan je soms niet eens weet wat het is. En als je het navraagt, wisten ze het zelf soms ook niet meer, haha.

Nu het Nigeriaanse visum binnen was, konden we weer verder. Maar eerst nog een bezoek brengen aan een stilltvillige. De mensen in dit dorp wonen in een waterrijk gebied en hebben hun huizen op palen gebouwd. Ik had dit in Brunei (piepklein landje op Borneo) al eens eerder gezien, maar dit was nog beter! De mensen hebben alles! Schooltjes, ziekenhuis, politie, brandweer, kerken, winkeltjes en een vloting market, een markt waar mensen in bootjes hun verkoopwaar verkopen. Super leuk om te zien!

Benin was super interessant en zoveel te zien en te doen! Enorm leuke week in zo'n klein landje. Op naar het grote wat minder goed bekend staande buurland, Nigeria.