Veelzijdig Namibië, in een woord top!

Namibië

1 tm 20 maart 2013

Daar zijn we dan, Namibië! Het land waar we al weken naar uit kijken! Zo veel te doen en te zien, dat we er helemaal zin in hebben! De grens over leek het wel of we een andere wereld in reden, of we weer in de geciviliseerde wereld kwamen. De wegen waren weer goed, veel grote supermarkten, veel banken en veel shoppingcentra. En wat hoort daar tegenwoordig ook bij... De KFC. Daar keken sommigen al weken naar uit! Nou hebben wij dat totaal niet, maar doken wel een grote supermarkt in en shopten van alles wat we in geen weken gegeten hadden :) nou houden wij ontzettend van nieuwe dingen proeven, eten het liefst straatvoedsel en proberen zoveel mogelijk verschillende dingen, maar af en toe wil je gewoon even een lekkere reep chocola! Qua eten hebben we niets te klagen hoor, want iedereen op de truck kan verassend lekker koken met soms bijna niets, dus daar hebben we geluk bij! We hebben wel verhalen gehoord van anderen dat een iemand het koken maar overnam, omdat de rest er niets van bakte. Gelukkig is het allemaal goed en lekker, echter was het de laatste weken wel wat veel wortels, uien en groene kool, dus blij dat we weer eens wat variatie in de supermarkt kunnen kopen :)

Hippocamp, Himba's en de meteoriet
De eerste stop in Namibië was op camping Hippocamp vlakbij Opuwo in het noorden. Prachtige camping tussen de bergen en langs een grote rivier. In het verleden leefden er nog hippo's (nijlpaarden) in de rivier, maar die zijn nu helaas allemaal verdwenen. Volgens de eigenaresse waarschijnlijk allemaal gedood en/of opgegeten. Nijlpaarden zijn namelijk levensgevaarlijk en kunnen erg agressief zijn. Ze eten geen vlees, maar doden wel, voor de lol, wanneer je een bedrijging vormt of in hun territorium komt. Nijlpaarden zijn de dieren die de meeste mensen in Afrika doden!

In de rivier leven wel krokodillen. Volgens de locale jongeren kan je gerust naast de sluis zwemmen, want de krokodillen houden niet van sterk stromend water. Dat mag dan wel zo zijn, maar de dag nadat de locals daar lekker gezwommen hadden, zag Tim van onze groep precies daar een krokodil op de rivierkant liggen... Ik heb geen krokodil gezien, maar ben mooi ver van het water vandaan gebleven zoals de waarschuwingsborden en de eigenaresse zeiden, ook al was het mega warm en konden we wel een verkoeling gebruiken. Het was ook de eerste keer dat er gevaarlijke wilde beesten om ons heen waren op een camping. Dus wanneer ik 's nachts naar het toilet moest, eerst zaklamp en hoofd door een spleetje van de tent op zoek naar krokodillenogen. Gelukkig was de kust veilig en ben ik niet een verdwaalde kroki tegen gekomen.

In Opuwo bezochten we een Himba tribe (stam) dorp. De Himba's leven semi nomadisch en zien er prachtig uit! De vrouwen smeren hun lichaam en haar in met een mengsel van oker, boter en boskruiden, waardoor ze gravelkleurig haar en huid krijgen. Het haar hangt vervolgens in een soort draids en is super mooi om te zien! De jongens dragen hun haar in 2 vlechten naar voren als een soort koeienhoorns en scheren de rest kaal. Ze dragen kleding van koeienhuiden, en soort kortrokje rond de heupen wat er erg mooi uitziet. Het was wat regenachtig, dus de meesten hadden ook een soort grote cape om de schouders hangen, maar daaronder dragen ze niets. Vooral de vrouwen hebben heel veel prachtige zelfgemaakte sieraden om. Vooral de grote enkelbanden zijn prachtig om te zien. En iedereen heeft een hele grote brede ketting om. Hoe ouder je wordt, hoe groter de ketting.

In het dorpje woonden een aantal families,samen met alle koeien die overal rondlopen (en rondschrijten ;) ). Het lijkt net een soort middeleeuwse boerderij met allemaal kleine kleihuisjes en beesten. Vooral de kindjes waren erg schattig! In het begin zijn ze wat afwachten en keken wat voor toeristen er nou weer kwamen kijken. Maar eenmaal het ijs gebroken bleven ze me maar aaien, want ja, mijn huid is natuurlijk heel anders en m'n haarkleur is natuurlijk heel anders dan dat van hen, dus dat wilden ze allemaal even aanraken en vervolgens moest dat even gevlochten worden. Een van de kids sprong letterlijk in m'n armen om te knuffelen, super lief! Aan het einde van ons bezoek zat ik in een van de hutjes met 10 kids, zat zelf onder de oker van al het geknuffel en mocht toch eigenlijk niet weg. Of ik niet bij hen wilde wonen,haha! Terug naar de truck, een kid op m'n rug, 4 handen vasthoudend gaven die kids mij een zelfgemaakte armband, ik was hun vriend vertaalde onze begeleidster. Super lief en draag de armband nog steeds. Ontzettend leuk om daar geweest te zijn, super vriendelijke, lieve en mooie mensen!

De ochtend van vertrek van hippocamp hoorde ik opeens om 5.15 uur de truck starten, terwijl het nog super donker was en we nog lang niet zouden vertrekken... De truck ging weer uit, dus dacht, het zal wel... Als er wat is, dan komen ze het we zeggen. 10 minuten later kwam Sharyn naar onze tent, dat we zo snel mogelijk onze tent moesten pakken, want het evacuatie alarm was afgegaan... Binnen 2 tellenklaar wakker en binnen 5 minuten de hele tent gepakt! Wat bleek, de rivier werd wat hoog, dus ze gingen de sluizen open zetten. Het is geen evacuatie alarm, want het water zal de camping niet opkomen, maar een waarschuwingsalarm voor vissers. Hier kwamen we echter pas achter toen we op hogere grond stonden bij de receptie van de camping... Iedereen was daar, behalve Rhonda en Allen... Allen had Drew echter eerder geholpen met andere spullen in de truck opbergen en de anderen dachten dus dat ze het wisten. Reece ging een kijkje nemen en ze lagen weer te slapen... 2 tellen later was het flinke hommeles... Allen barste in woede uit tgen Drew over het niet waarschuwen dat we moesten evacueren en Rhonda was hysterische aan het jammeren en huilen en dacht dat ze aan de dood ontsnapt was... Nou vond ik dit een beetje overdreven, maar wij waren er ook absoluut niet blij mee dat Drew niet iedereen uit de tenten wakker gemaakt had en geen verantwoordelijkheid had genomen. Mocht het echt een evacuatiealarm zijn, dan kan water natuurlijklevensgevaarlijk zijn! Gelukkig viel het allemaal mee en gingen we vroeger dan gepland opweg naar Tsumed.

Onderweg stopten we bij watervallen waar helaas niet veel water stroomde, zagen we wat apen en raapten we wat amarula's, fruit dat hier aan de bomen groeit en een beetje zurig maar wel lekker is! Die middag stopten we al om 2uur voor een bushcamp, omdat Drew aan de truck wilde werken... Had ie dat niet een van de vorige dagen kunnen doen toen we op Hippocamp stonden? Dat werd een middagje rondjes door het bos lopen, waar de koeien ook rondlopen, boekjes lezen en filmpjes kijken. Toch best blij met m'n aankoop van m'n I-pad :)

De volgende dag kwamen we aan in Tsumed. We kampeerden op een veels te mooie luxe camping. Beetje boven ons budget dacht ik, maar wel heerlijke om weer eens een lekkere goede warme douche te hebben! Bleek ook wel dat het te duur was... Ze wilden hier nog een nacht blijven, maar dan moesten we het zelf betalen. Nou interesseerde het mij echt niet of m'n tent op een luxe camping of totaal niet luxecamping staat en ga dus niet ergens voor betalen waar ik al voor betaald heb... Reece z'n Nederlandse kant komt dan boven, wat die is soms knieperige dan ik ben. De anderen zijn in deze situaties niet blij met ons, maar onze reis houdt niet op na de Afrika trip, wij hebben geen bankrekening met zes nullen en hebben niet voor niets een budget trip uitgezocht. En het blijft ook een soort principe kwestie, we hebben al vooronze overnachtingen betaald, dus betaal niet nog eens. Dan moet Drew maar een camping uitzoeken dat wel in het budget past. Uiteindelijk werd besloten dat we toch bleven en de truck betaalt. Drew had waarschijnlijk geen zin om op zoek te gaan naar een goedkopere plek en bleef liever op z'n barkruk vastgeplakt zitten.

Reece en ik hebben de camping vrij weinig gezien en hebben 2 dagen door de stad rondgeslenterd. Leuke stad met een leuke sfeer. Mooi park waar we hebben gepicknicked, naar het Tsumed museum geweest over mijnen, mineralen en de Himba en de overblijfselen van de mijn zelf gezien. Met de hele groep reden we naar een oude meteoriet in de buurt. Deze meteoriet, de Hoba meteoriet genaamd, weegt ongeveer 50ton en is 3m bij 3m bij 1m dik. Niet heel groot dus, maar wel mega zwaar, omdat het voor het grootste gedeelte uit ijzer bestaat.

Etosha National Park
De volgende dag was het dan de dag waar iedereen al weken naar uitkeek... Naar Etosha National Park, een groot park van zo'n 20.000 km² omheind waar de wilde dieren beschermd worden. Ik vond het eerst een beetje vreemd dat het park omheind is met hekken, had het gevoel dat het een soort dierentuin zou zijn en dat de dieren niet vrij zijn. Maar nu begrijp ik dat het ter bescherming van de dieren is. In heel west Afrika is bijna geen wild dier mee te vinden doordat alles afgeschoten en opgegeten is. Ter bescherming tegen het stropen en het afschieten van dieren die in de omgeving van mensen komen, staat er dus een enorm hek om het hele park. E het park is groot genoeg, dat de dieren alle vrijheid hebben. Als de dieren geen zin hebben n toeristen, dan is er ook genoeg plek waar ze zich kunnen verschuilen, want hele delen zijn niet toegankelijk voor publiek. Etosha betekend grote witte plaats van droog water, wat komt van de grote Etosha Pan, een grote zoutvlakte midden in het park. In Etosha leven 114 verschillende zoogdieren, 340 soorten vogels, 16 soorten reptielen en amfibieën, een vissoort en ontelbare insecten.

In Etosha mag je met eigen vervoer door het park rijden. Dit is top voor ons, want hoog in onze truck zie je veel meer dan laag in een 4x4. We verbleven 2 nachten in Etosha. De eerste dag reden we richting Halali Rest Camp, met een grote waterhole waar de dieren komen drinken. Toen Reece en ik, toen we op de camping aankwamen, die overigens omheind is zodat er geen dieren je tent in komen, naar de waterhole liepen, stonden daar 2 grote olifanten en een baby olifant! Big-1 is binnen! Voor degene die het niet weten, de Big-5, Afrikaanse olifant, Kaap buffalo, zwarte neushoorn, luipaard en leeuw, zijn benoemd door game jagers en zijn de dieren die het gevaarlijkst zijn om te voet op te jagen. Gelukkig is dat nu in heeeel veel landen verboden, maar soms zijn er nog steeds stropers actief. Echter is het wel sneu als je bedenkt dat al het wild in west Afrika gestroopt is en er dus veeeeel meer rond heeft gelopen. Toen de olifanten net weg waren, hoorden we een enorme brul en veel geschreeuw ( van een impala of springbok of zoiets) en geren in de bosjes. We keken elkaar aan... Een leeuwenbrul! Snel sprongen we op de rotsen om te kijken of we de leeuw konden zien. Helaas niet, maar wat een geluid! Super gaaf!

En op de een of andere manier blijft het toch bijzonder! Ik heb natuurlijk 4 jaar in de dierentuin gewerkt tijdens m'n studietijd en dacht, misschien valt het wel tegen. Zag een paar keer per week olifanten, giraffen, leeuwen en de hele dierenbende. Maar toch blijft het bijzonder om deze dieren nu in het wild te zien, om ze in hun natuurlijke omgeving te zien en ze te moeten spotten. Want het is echt niet zoals in een dierentuin, je moet sommige dieren echt zoeken en geluk hebben dat je ze vindt! De dieren die graag op de savanne leven, zoals veel hoefdieren ( zebra, gnoe, giraffe, impala etc.) zijn natuurlijk makkelijker te spotten dan de dieren die wat meer beschutting in de bosjes en tussen de bomen zoeken, zoals leeuw en luipaard. En het is ook echt niet zo, hoe groter het dier, hoe makkelijker te spotten. Olifanten en giraffen kunnen zich op de een of andere manier binnen 2 tellen tussen de bomen en bosjes verdwijnen of juist vanuit tevoorschijn komen!

De dieren die wij in Etosha gezien hebben zijn de volgende:
Vogels: secretary bird, verreaux, adelaars uil, Caudiverbera parelhoenders, flamingo's, neushoornvogel, struisvogel.

Overig: leeuw, jakhals, hyena, Cape vos, mongoes, olifant, wrattenzwijn, witte en zwarte neushoorn, zebra, springbok, impala, damara, dik-dik, gemsbok, oryx, kudu, steenbok, gnoe, giraf, boomeekhoorn, honingdas en luipaardschildpad.

Elke ochtend om 7 uur en elke avond om 5 uur deden we een gamedrive. Soms moesten we een beetje haasten 's avonds om op tijd terug op de camping te zijn, want ze zijn enorm strikt! Voor zonsondergang moet je binnen zijn, anders krijg je een flinke boete!

Het meeste bijzondere moment was toen ik 's morgens alleen naar de waterhole was gelopen om m'n ontbijt te eten, de rest bleef rond ded truck ontbijten. Toen ik bijna weg wilde gaan, omdat het tijd was om te vertrekken, vlogen ineens een heleboel vogels uit de boom vlak bij... Daar moest iets aankomen! En ineens, alsof ze uit het iets kwamen, kwamen 2 gigantische grote mannetjes olifanten vanachter de bomenrij naar de waterhole lopen! Daar zit je dan vol adrenaline met 2 giganten een paar meter van je vandaan, n je uppie. Ik bleef even 5 minuten zelf zitten genietende bedacht toen hoe blij Reece zou zijn als ik hem zou roepen. En de anderen natuurlijk ook, want die hadden de vorige dag de olifanten de Reece en ik gezien hadden, niet gezien. Ik dacht dat de olifanten nog wel even bezig zouden zijn water naar binnen te slurpen, dus rende zo snel ik kon richting de truck! Riep Reece, die meteen z'n camera pakte en samen met Dave achter mij aangerend kwamen. De rest kwam in een slakkegangetje achter ons aan. Iedereen was blij dat ik ze was komen halen, want dit was heeeel gaaf!!

Een ander mooi moment waren onze eerste leeuwen! Dat duurde tot dag 3. Maar dan zagen we er dan ook 7, in 3 verschillende groepjes. Water grote beesten! Echt de koning van het dierenrijk. Geen dier durft in de buurt te komen en de leeuwen paraderen arrogant rond. Als ze tenminste lopen, want ze doen meestal vooral niets. Leeuwen slapen namelijk zo'n 21uur per dag, stelletje luilakken! Dit doen ze om energie te sparen om te jagen.

Maar eigenlijk was elk dier dat we voor het eerst zagen bijzonder! Als je wat spotte, drukte je op de bel, en iedereen stormde naar de kant van de truck waar het dier te zien was. Ook op de camping was genoeg te zien. Vooral op de 2e camping, Okaukuejo Rest Camp, bekend om z'n geweldig mooie waterhole, zaten we de hele dag en zelfs een groot gedeelte van de nacht bij de waterhole om diere te spotten. Reece leefde er ongeveer, terwijl ik af en toe wel even m'n bed in moest om ee paar uurtjes slaap te pakken. Groot uitzicht en vooral in het donker met niemand om je heen is het super spannend om dieren in de verte al te spotten en ze dichtbij te zien komen! 'S nachts was vooral goed om neushoorn te zien die veel 's nachts naar de waterholes kwamen. Echt een geweldig mooi park! De big-3, olifant, leeuw en neushoorn waren binnen!

Cheetahpark en Skeleton Coast
Na onze geweldige ervaring in Etosha gingen we opweg naar het Cheetahpark. Dit is een familie die cheetah opvangt en op hun terrein ook een camping heeft, waar wij overnachten. Cheetah leven nog steeds in het wild in Namibië, ook buiten de nationale parken. In Namibië zijn veel boeren bedrijven en wanneer een boer een cheetah ziet, schiet ie m'n dood of vangen 'm. Helaas komt de cheetah zelf ook wel eens vast te zitten in een omheining en gelukkig bellen de boeren nu gelukkig liever een Cheetahpark om de cheetah op te halen en onderdak te bieden dan af te schieten. Op deze Cheetahpark leven 17 cheetah's. 4 van de cheetah's zijn tam en mochten we aaien. Het lijkt net een enorme kat, zo gedraagt de cheetah zich ook, want binnen de kortste keren zat er een flinke kras op m'n voet, omdat een van de cheetah's het leuk vond om met m'n slipper te spelen. De wilde cheetah's leven in een enorme omheining. Cheetah's zijn dieren die moeten kunnen rennen en de ruimt nodig hebben. We gingen met een grote pickuptruck de omheining binnen om de cheetah's te voeren. Ze krijgen grote stukken zebra en ezel. Echter, ze komen niet elke dag om eten. Ze moeten het zelf komen halen. Komen ze niet, dan zijn ze vast niet zo hongerig en komen ze de volgende dag wel.

Na het Cheetahpark gingen we verder richting de Skeleton Coast. We zagen de orgen pipes, een berg klif met puntige rotsen die op orgel pijpen leken. Mooi te zien en doorheen te lopen. Verderop zagen we de burnt mountain, een zwart geblakerde berg en reden we langs Twijfelfontijn en stopten we bij Brandberg. Twijfelfontijn en Brandberg hebben Africaanse rotsschilderingen. Nou ben ik daar eerlijk gezegd gewoon niet in geïnteresseerd, dus heb dat aan me voorbij laten gaan. De Cape Cross Seal Reserve was wel leuk om te zien! Zo'n 100.000 zeehonden liggen, lopen en zwemmen daar in het rond. Een geweldig grote massa zeehonden! Daar is Texel niets bij. En at stinken die beesten zeg! Ontzettend! De zeehonden zijn hier met zoveel, omdat de zee hier vol zit met vis. Super gaaf om zoveel bijeen te zien!

Swakopmund
In het midden van Namibië aan de kust bleven we een paar dagen in Swakopmund. Als of je Duitsland binnen komt rijden! Namibië is een oude Duitse colonie en ze spreken naast Engels, Afrikaans en locale talen ook Duits. Afrikaans lijkt net heel ouderwets Nederlands en was in het begin we grappig om te horen, want kan er veel van verstaan en lezen is nog makkelijker. Swakopmund is de actie stad van Namibië. Kameelrijden, quadrijden, skydiven, canoen, sandboarden, paardrijden, scenic flights, noem maar op! Nou hebben Reece en ik al een heel aantal van deze dingen gedaan, dus kozen wij om alleen sandboarding te doen. En wat was dat gaaf!! In de woestijn, hoge duinen beklimmen om er vervolgens met een board, een grote houten soepele plaat vanaf te gaan! Toen ik daar voor het eerst op m'n board lag om naar beneden te gaan, dacht ik wel ff... Shit, dit is best stijl en hoog! Maar eenmaal een gedaan, gingen we telkens hoger en stijler! En toen gingen we van de hoogste, stijlste en langste duin! En natuurlijk hoort daar een wedstrijdjes wie het snelste de berg af kon bij! We gingen elk een keer of 5 de berg af om telkens een nieuwe beste tijd vast te zetten, om koprollend en zandhappend te eindigen. En wie won...?!? Ik! Haha, de mannen met 1km per uur verslagen! Dat vonden ze niet grappig ;) mijn topsnelheid was 74km per uur! En gelukkig heelhuids, maar alles onder het zand, van de berg af gekomen!

De grote truck wissel
In Zuid- Afrika kunnen we niet met onze eigen truck verder. Onze truck is geregistreerd in Groot-Brittanie en daarom niet toegestaan om Zuid-Afrika binnen te rijden. Daarom moeten we een andere truck of bus huren. Nou hoorden we op een van de avonden in Swakopmund dat onze truck vanaf Swakopmund niet verder gaat en dat we samengevoegd worden met de kortere truck die ook in Swakopmund is en wel Zuid-Afrika in mag. Voor Reece en mij top, want dan hebben we de mogelijkheid om van truck te wisselen, misschien wel blijvend en verblijven we iets langer in Zuid-Afrika. Echter waren een aantal hier helemaal niet blij mee... De andere truck gaat namelijk veel sneller naar Kaapstad en voor een aantal is dit het eindpunt. Zij willen natuurlijk niet 2 weken eerder hun trip eindigen! Kortom, pittige discussies! En het werd allemaal weer omgedraaid... Reece en ik wilden de andere truck wel graag op en dat kon! Dus wisselden wij van truck. Helaas deden Rhonda en Allen dat ook...

Sossusvlei, Fish River Canyon, Orange River
Onze nieuwe driver Eddy is top! Een Zambia man die heel duidelijk is, erg vriendelijk en we zijn erg blij gewisseld te hebben! De groep op deze truck bestond maar uit 4 mensen, 4 Britse mensen. Voor mij de meest onverstaanbare accent van alle Engelse accenten, helemaal als ze uit Manchester komen... Onverstaanbaar... Maar gelukkig wel vriendelijke mensen! En we waren heel erg blij met onze nieuwe driver! Wat een verademing, een vriendelijke man, geen geroddel achter je rug, gewoon aan het plan houden en niet elke avond dronken zijn en de volgende dag weer moeten rijden, top :)

De trip vervolgde zich met een eerste dag waar Reece en ik ons beiden ziek voelden. Na allebei alles eruit gekotst te hebben 's morgens, voelde Reece zich beter, maar ik had of steeds de hele dag het gevoel te moeten overgeven. Gelukkig duurde het maar een dagje en waarschijnlijk kwam het doordat we de vorige dag met sandboarden niet genoeg water gedronken hadden en wat uitgedroogd waren. En dan droog je snel uit in de zon, ook al heb je het zelf niet door. Na liters en liters water gedronken te hebben, extra slapen en geen hap eten voelde ik me 24uur later gelukkig weer goed!

En gelukkig maar, want de volgende morgen vroeg beklommen we Dune 45, een grote duin midden in de Namibwoestijn, vlak voor zonsondergang. En dat was een flinke klim! Bovenop de berg hebben we de zon zien opkomen. De woestijn kleurde prachtig rood! De rode kleur van de woestijn komt door de hoge concentratie ijzer. En weer beneden aan de berg had Eddy het ontbijt al klaar gemaakt! Midden in een woestijn een heerlijk ontbijtje, om vervolgens weer verder te rijden richting Dodevlei en Sossusvlei. We konden daar niet helemaal met onze truck naar toe. De heen weg liepen we. Een uur door het mulle woestijnzand, best vermoeiend. Maar het was mooi! Dodevlei is een witte kleivlakte en omgeven door een aantal van de hoogste duinen ter wereld, waarvan de hoogste 300 tot 400 meter hoog is. De kleivlakte werd gevormd na regenval wanneer de rivier de Tsauchab overstroomde, wat zorgde voor ondiepe poelen waar in de overvloed aan water de acacia's konden groeien. Toen het klimaat veranderde werd het gebied geteisterd door droogte, zandduinen omringden de vlakte waardoor de waterstroom van de rivier geblokkeerd werd. Omdat er te weinig water bij de bomen kwam zijn die gestorven. De overgebleven skeletten van de bomen, die ongeveer 900 jaar oud zouden zijn, zijn zwartgeblakerd door de zon. Hoewel ze niet versteend zijn, vergaan ze niet omdat het te droog is. Sossusvlei is een klei vallei midden in de woestijn. Soms staat het vol met water door een rivier die er soms stroomt, alleen helaas niet toen wij er waren.

De volgende stop in Namibië was bij de Fish River Canyon. Deze Canyon is na de wel bekende Grand Canyon in de VS de grootste ter wereld en uniek omdat het een Canyon in een Canyon heeft. En wat geweldig was de Canyon! Heeeeel gaaf! We bezochten de Canyon tegen zonsondergang en het was geweldig mooi! De Visriviet die er doorheen stroomt was bijna helemaal droog. Maar in de regentijd kan het water meters hoog komen te staan.

De laatste stop in Namibië was aan de Oranjerivier. We verbleven daar op een camping aan de rivier. Mooi uitzicht en een relaxte plek.

Namibië was een geweldig mooi en veelzijdig land! Zeker weten een aanrader om naar toe te gaan! Next, Zuid-Afrika!