Highway through hell?!?

Nigeria
27 tm 31 januari 2013

Weken werden we al gewaarschuwd voor Nigeria. Het zou HET gevaarlijkste land van de trip zijn. 'De mensen zijn corrupt! Ze hebben een goed schoolsysteem, dus ze zijn slim en je moet voor ze uitkijken. Gebruik geen internet, geen pin- of creditkaart. Praat niet teveel met ze en vertel al helemaal niet waar we naartoe gaan. Het grootste exportproduct van Nigeria is spammail, ze zijn heel goed met computers, dus zet ook niets op facebook, blogs etc, want dan kunnen ze ons volgen.' Met wat Hollandse nuchterheid, het klonk mij allemaal een beetje overdreven, maargepaste voorzichtigheid ging ik de grens met Nigeria tegemoet.

Aan de superkleine grensovergang, (we waren de enigen!?) bleek dat we voor een transit visum maar 48uur hadden om het land door te crossen. We hadden op de ambassade helaas geen toeristen visum gekregen, waar we wel om hadden gevraagd. Een toeristenvism geeft je veel meer tijd. 48uur zou onmogelijk zijn! Gelukkig waren de mannen aan de grens vriendelijk en gaven ons 6 dagen de tijd. We konden op weg! Grappend zongen sommige het liedje 'Highway through hell'. Zou Nigeria echt zo'n hel zijn??

Dag 1 bracht ons niet heel veel verder van de grens vandaan... Met zoveel mensen in een land moet iedereen toch werk hebben. En daar hebben ze hier wat op gevonden. Op 1 weg is hier niet 1 controlepost met 4 mannetjes in de auto... Nee, er staan er gewoon 12!?! Na in het ene district gecontroleerd te zijn door de federale snelweg politie, het anti-terrorisme team, de lokale politie, de district politie, militairen en 'Operation Active Thunder' (jaja klinkt interessant ;) ) werden we op dezelfde weg, maar wat toevallig in een ander district lag, door teams van dezelfde troepen gecontroleerd. De ene controlepost ging sneller dan de andere. Soms namen ze genoegen met een namenlijst met paspoortgegevens van alle passagiers, soms werden alle paspoorten gecontroleerd en soms kwamen ze zelfs de truck in voor controle. In het begin dachten we, pffff, weeeeer een controlepost, hebben die mensen niets te doen ofzo? Maar na een dagje controleposten was het uiteindelijk wel grappig en konden we er om lachen en deden we wedstrijdjes wie kon raden welke controlepost er nu aan kwam.

Nigeria is niet het grootste land van Afrika, maar heeft verreweg wel de grootste bevolking van heel Afrika. 146 miljoen mensen leven er in dit land! Ongelofelijk veel! Nigerianen zijn super vriendelijke mensen, de mensen spreken Engels, dus heel handig voor mij met gebrekkig Frans en we werden overal aangesproken met 'Hey white man!'. Als ik dan voor de grap tegen een kind zei, 'I'm not a white man, I'm a woman' stonden ze je maar raar aan te kijken ;) En er was zelf een kind die aan Martine vroeg, geboren in Cameroon, dus net zo donker als de Nigerianen zelf, 'Are you white?'. Schijnbaar zijn de kids hier gewoon geleerd 'hey white man' te zeggen tegen elke toerist die ze zien :) Wij zijn echter bijna geen andere bleekscheten in dit land tegengekomen, dus schijnbaar zijn toeristen wat bang voor Nigeria en blijven ze weg. Natuurlijk zal er wat van de geruchten waar zijn, maar daar heb ik niets van gemerkt :)

Nigeria heeft super goede nieuwe geasfalteerde wegen, dus na dag 1 met al die controleposten gingen we als een speer. Niet alleen de wegen zijn goed, in de steden zie je ook veel beter gebouwde huizen van steen en zelfs flatgebouwtjes en huizen met meerdere verdiepingen. Dat zijn we tijden niet tegen gekomen.

Nigeria verdiend z'n geld met olie en plantages. Werkelijk het hele land is ontbost! 95% van de originele bebossing is gekapt! En in de plaats daarvan zijn er rubber-, banaan- en palmboomplantages aangelegd. Kilometers lange plantages, alle bomen in nette rechte lijnen geplant. Het land ziet er dus wel super groen uit, maar het is allemaal aangelegd voor plantages en het verdienen van geld en dat maakt het natuurlijk dat je er anders naar kijkt. Naast zoveel plantages zou je denken dat de mensen dan ook veel groente verbouwen. Niets is minder waar... Dat zie je namelijk nergens en dat merk je aan de prijzen op de markten. Belachelijk hoog! Waarschijnlijk allemaal geïmporteerd. We werden er een beetje moe van om telkens af te dingen. De vrouwen op de markt vroegen dan telkens wat wij ervoor wilden geven. Nou, gewoon de prijs wat het kost en geen toeristen prijzen.

Na lange dagen rijden langs plantages waren we op een avond nog laat op weg. Normaal stoppen we voordat het donker wordt, zodat we niet in het donker naar een bushcamp hoeven te zoeken. Maar Drew was weer eens de weg kwijt, of beter gezegd, keerde om want hij dacht dat we op de verkeerde weg waren, terwijl het wel de goede weg was. We reden door een lang uitgerekt dorp op een smalle weg, totdat de weg dood liep in een rivier. Tientallen mensen onderweg tegen gekomen waaraan ie de weg had kunnen vragen, maar neeee... Omkeren dus maar weer. Wat mannen uit het dorp hielpen met aanwijzingen geven om te keren, maar eigenwijs en doof als Drew is luisterde ie daar niet naar en reed zo tegen een uitstekend stuk dak van een huis aan!! Een enorme knal, iedereen in en buiten de truck schreeuwde dat ie het huis geraakt had, maar hij deed alsof ie niets gehoord en gezien had. Nogmaals naar voren om vervolgens de draai ter kunnen maken om helemaal te keren. Weer achteruit en BAM! Weeeer tegen het dak van het huis aan! Iedereen weer schreeuwen natuurlijk... Mensen van het dorp boos en wat doet Drew... Probeert er met een truck van een paar ton 'snel' vandoor te rijden! Ten eerste, je rijdt niet eenmaal, maar tweemaal tegen het dak van een huis! Dus dat is (gedeeltelijk) kapot. Dan stop je, zegt sorry en betaal je de kosten. En ten tweede, in een truck van een paar ton weg proberen te rijden is een lachertje. Want binnen 2 tellen stonden er 30 man op scootertjes en brommertjes voor de truck om de truck te blokkeren en hing de eigenaar van het huis aan de deur om verhaal te halen waarom Drew niet stopte. 'Hij was bang geworden, want ze hadden op de truck geknald met handen'. Ja duh, je stopte niet, logisch dat die mensen dat deden. Omsingeld door 30 jonge mannen, stonden we daar dan in de middle of knowhere in het donker met een chauffeur die het slim vond om weg te rijden. En bedankt... Ik zat vooraan in de truck, dus kon verstaan wat er gezegd werd buiten. Maar niet iedereen in de truck kon dat en achterin de truc waren er een paar angstig op de grond miden in de truck gaan zitten en hadden de luifels inmiddels dicht gedaan, omdat ze bang waren dat de mannen wat zouden doen. Ik had al door dat ze niet agressief waren, maar alleen boos en verbaasd waarom Drew niet stopte, en terecht! Gelukkig waren het normale mensen, want ze riepen de politie agent van het dorp erbij en na een tijdje gepraat te hebben betaalde Drew geld aan de huiseigenaar en wees de politie agent ons zelfs de juiste weg. Ik kan je zeggen dat een aantal mensen, waaronder ik zelf, ontzettend pist waren op Drew. Je behoord gewoon te stoppen en niet als een achtelijke gek weg proberen te rijden. Als die mannen wel slechte dingen wilden doen, hadden ze kunnen doen wat ze wilden op zo' n verlaten donkere weg. Al met al was het goed afgelopen, maar de sfeer in de groep was behoorlijk beïnvloed. Mede doordat Drew niet het fatsoen had om er ook maar iets in de groep over te zeggen en zijn excuses aan te bieden. Hij wist dat ie fout zat en durfde ons niet onder ogen te komen. Want aangekomen op de camping waar we die nacht verbleven wist ie niet hoe snel ie naar de bar moest rennen.

De enige excursie die we in Nigeria zouden doen, was de Drillmonkey sanctuary en het hoogteparcours dat daarbij was. Aangekomen in het dorpje, bleek dat er door een aardverschuiving eerder dit jaar niets meer heel was. Helaas, geen apen, maar wel tientallen schattige kindjes die eerst heel verlegen waren en het later maar wat leuk vonden toen ik mijn camera te voorschijn haalde om op de foto te gaan en dan het liefst met mij. En zelf foto's maken vonden ze al helemaal leuk! Toch nog een vermakelijke middag gehad met de kids :)

Jammer dat we niet wat meer tijd hadden in Nigeria, want er zijn genoeg andere dingen te doen en te zien en de mensen zijn super vriendelijk. Highway through hell? Voor mij niet. Eerst kijken, dat geloven. En je vooral niet bang laten maken door wat een ander zegt. Hij had alleen zichzelf bang gemaakt...